21 t/m 23 november Lake Tekapo, mt Cook,Mouraki

Dag 28 tm 31, 21 t/m 23 november Lake Tekapo, mt Cook, Twizel, Clyde, Ranfurly, Mouraki

Dag 28: Vrijdag 21 november: Weer een bergroute. Deze keer met de meren Lake Tekapo en Lake Pukaki, met als letterlijk hoogtepunt de Mount Cook, ook wel Mount Aoraki genoemd door de Maori´s. Onderweg af en toe stoppen om foto’s te nemen van de panorama’s.
Onze picnic was bij Lake Tekapo. We sloegen vlak voor het dorp een weggetje in oostelijk van het meer en zagen een spoor naar het meer.
We kwamen op een paradijselijk plekje. De grote zonbeschenen bergen ten noorden van het meer waren adembenemend mooi en weerspiegelden in het bijna gladde wateroppervlak van het meer. Het was stil, heel stil. Hans daalde af naar het meer.
We hebben hier uren doorgebracht. Boek erbij, picnic, HEERLIJK! Dit zijn de momenten die me bij zullen blijven. Dat gevoel van rust in harmonie met de natuur!
Hans wilde erg graag nog naar Mt Cook. Omdat het nu nog zonnig was en de bergen zich nu goed laten zien meteen doorgereden via de westkant van Lake Pukaki naar het noorden.
Onderweg weer een paar keer gestopt om foto´s te maken. We kwamen eind van de middag aan bij de Aoraki. Hoog, sneeuw, grimmig is mijn indruk. Maar ik ben ook niet echt een bergmens. Bergen prima, om doorheen te rijden of in de verte te zien, er midden in zitten geeft me een onbestemd akelig gevoel van opgesloten zitten. Ik ben kennelijk een echt kind van de vlakke, vette klei, boeren land, bloeiende bermen J .Hans had eventueel wel willen overnachten daar en dan kijken of de omstandigheden goed waren te kanoen op een gletscher meer. Ik zou me erover heen gezet hebben als de vooruitzichten goed waren geweest, maar was opgelucht dat ook hij liever toch ergens anders ging overnachten. We zijn meteen richting Twizel gereden omdat we op de kaart hadden gezien dat daar een camping zat.

Dag 29: zaterdag 22 november:

Vandaag moesten we in elk geval langs Clyde, een klein plaatsje in de buurt van Alexandra.
Ik had wol laten bezorgen bij onze vrienden in Hamilton wat geproduceerd en handgeverfd was door Touch Yarns. De website waar ik het had besteld was nogal onduidelijk geweest en ik kreeg 6 x 100 gram ipv 6 x 150 gram waar ik op had gerekend. In Hamilton via mail geregeld dat ik 300 gram alsnog zou krijgen wegens misleiding op de website. Dat lag voor me klaar in Clyde.

We waren nog maar net op weg toen we werkelijk een prachtige gedeeltelijk droog staande rivier over kwamen helemaal begroeid met Lupine in allerlei kleuren. Dus stoppen!
Ik moest mijn fototoestel ook mee en samen liepen we terug naar het midden van de brug.
Van de tegenovergestelde richting kwam ook een auto die stopte. De vrouw stapte en uit en was net als wij helemaal verrukt van deze bloemenpracht. Zij en ik bleven staan praten midden op de brug. Wat een geweldige ontmoeting! Ze was Ierse, met deense voorouders, en we wisselden in korte tijd veel uit. Het was alsof we elkaar al jaren kenden! Na een kwartiertje gingen we weer elk onze eigen weg. Als 2 “ toevallig” passerende schepen.
Het gaf deze dag een gouden randje. Dank je wel Ingrid uit Ierland.
Halverwege koffiestop. Cafe, en een winkeltje wat veel schapenwollen kleding verkochten.
Daar kwamen we er ook achter wat “icebreakers” waren waar we onderweg reclame van zagen. Het zijn erg dunne shirts van Merinowol. Isolerend, ademend.
Begin van de middag arriveerden we in Clyde, een historisch plaatsje met prachtige oude pandjes, en voordat je het plaatsje inkomt een mega grote dam.
Touch Yarns was een leuk zaakje. Degene die mijn wol had geverfd stond zelf achter de toonbank. De wol stond voor me klaar en ik zag nog een andere dikkere soort in prachtige rood/oranje tinten. Er was maar een bol van. Ze gaat voor mij verven en stuurt het op naar NL.
We wilden nog een stukje verder rijden en hadden gezien dat er in Ranfurly een camping was.
Het valt ons trouwens op dat er grote droogte heerst in grote delen van het zuider eiland. Geel, rood/bruin droog. Veel sproei installaties in boeren gebied.
De camping is plezierig en ongedwongen en weer heel rustig is het hier. Alleen de prachtigste vogelgeluiden.
De was gedaan en pannenkoeken gebakken. Verder gewerkt aan mijn verslag en het bewerken van de foto’s

Zondag 23 november: Een relatief kort traject deze keer. We hebben nog 2 campingovernachtingen tegoed en willen de eerste bij Mouraki doen. Deze plek ligt aan de Oostkust boven Palmerston en is bekend van de MOURAKI BOULDERS, grote stenen ballen die op het strand liggen. Alweer een mooie route, grote heuvels, ineens gedeeltelijk in de wolken! Mooi gezicht.
De grote stenen ballen liggen op het strand zo’n 500 meter vanaf een parkeerplaats.
Prachtig gezicht!
Een plekje op de camping met uitzicht over het haventje en eind van de middag naar de haven gegaan waar een heel sfeervol cafe/restaurant is, Fleur’s place.heette het en we hebben er heerlijk gegeten.