Dag 19, 20 en 21, 12 tm 14 nov.Waitomo,Taranaki

NZ Dag 19, 20 en 21, 12 tm 14 november

12 november: Op tijd op pad richting het gebied rond Mount Taranaki, ook wel Mount Egmont genoemd.
We reden richting de plaats Te Kuiti en bedachten dat we toch maar via Waitomo moesten om de beroemde gloeiworm grotten te bezichtigen. Barbara had ons aangeraden met Spelbound, een kleine onderneming te gaan, omdat zij mooiere locatie grotten lieten zien en veel extra informatie over de omgeving gaven. Ipv een half uurtje met mega grote groepen van 50 man groepen van maximaal 12 man en minimaal 3 uur.
Ik had van Barb het telefoonnummer en heb gereserveerd voor de tocht van 2 uur.
Dat gaf ons de tijd het rustig aan te doen en zo konden we in Te Kuiti nog wat rondkijken en koffie drinken. Bij een New age winkeltje met o.a, mooie sierraden zagen we een Maoriman met een prachtige gezichtstattoo, een MOKO. Deze keer geen halve maar een hele moko. Het bleek de zilversmid te zijn die prachtige symboolsierraden maakte en we hadden een interessant gesprek over hemzelf als kunstenaar, de Maorigebruiken en onderlinge verhoudingen tussen de verschillende iwi’s ( tribes). Hans mocht nog een foto maken van deze integere, vriendelijke man.
Om een uur of 1 waren we in Waitomo en hebben ons gemeld en betaald. Bij het cafe ernaast een sapje gedronken en om 2 uur gingen we naar de receptie van Spelbound.
Er gingen nog 5 andere mensen mee. We stapten in een busje naast de gids Norm ( kennis van Barbara) en om de beurt moesten we ons voorstellen aan de rest van de groep. Er bleken nog 2 engelse meisjes en 3 amerikanen uit Colorado te zijn. Een vrouw, celliste, haar zoon en haar autistische broer.
Norm wist ontzettend veel te vertellen over het gebied, de grondlagen, de vulkanische invloeden, planten en bomen enz. Met veel humor bracht hij alles en dat gaf extra plezier aan het gebeuren. We reden eerst een half uurtje voordat we bij de 1e grot aankwamen. We kregen allemaal een helm uitgereikt en liepen met de lampen aan de grot binnen. Jeetje wat was dat donker. We moesten de lampjes uitdoen en zagen letterlijk geen hand voor ogen. Pff..eng…
Onze ogen moesten duidelijk wennen aan het donker. In het donker moesten we onze voorganger vasthouden en op gevoel verder lopen. Toen onze ogen gewend waren aan het donker zagen we duizenden gloeiende puntjes. De wormen! Eigenlijk zijn het maden van een soort vlieg.. Ze produceerden per stuk een heleboel draadjes en de lichtjes trekken insecten aan die in de vele draden blijven kleven en dienen als voedsel.
Het lijken net allemaal sterretjes. Spelbound stuurde ons nog een paar mooie foto’s via de mail. Het was ons niet gelukt de gloeiwormen zelf goed te fotograferen, wel de draden die ze produceren..
Op een gegeven moment stopten we bij een boot. We stapten in en mochten geen licht gebruiken of camera’s en stil zijn. Indrukwekkend! Zoveel felle puntjes en zo donker leek het niet meer te zijn nu we gewend waren aan het duister. De ondergrondse waterval werd steeds meer hoorbaar. Toen we er dichtbij waren ging de boot weer terug en rustig weer terug naar de ingang. Het was binnen ongeveer 13 graden, buiten 25.
We gingen naar onze picknickplek waar we iets te drinken kregen. Het gezelschap was leuk. Allerlei gespreksonderwerpen kwamen aan de orde en er werd ook veel gelachen.
Op naar de volgende grot, niet ver van de eerste. Deze keer een hele andere, door dit bedrijfje geëxploiteerd en van goede paden en verlichting voorzien. Hier was het veel kouder, en we waren blij dat we onze trui mee hadden. Weinig gloeiwormen in deze grot, maar wel heel veel tezien aan stalagtieten, kolommen en stalagmieten. Ook lagen er skeletten van vee wat via gaten in het weiland meters diep naar beneden waren gevallen. Van een soort emoe lag er ook een skelet, vele eeuwen oud. Op een gegeven moment kwamen we in een grote ruimte, een soort kathedraal. Na uitleg over de vorming ervan gingen de lampen uit en het was bijzonder in die ruimte te zijn. Alleen vallende druppels te horen, verder niets. Norm vroeg of iemand iets wilde zingen omdat de akoestiek bijzonder zou zijn. De Celliste begon het ave Maria te zingen. KIPPEVEL!! Hans zetten een indianenlied in, en ik zong verder, en nog eentje die we bij Reikibijeenkomsten wel eens hadden gezongen. Ook de zoon van de celliste zong een lied.
Wat een gevoel zo samen. En wat een prachtige stemmen.
Ook deze grot verlieten we weer in volkomen duisternis en stilte. Elkaar en de spijl aan de zijkant van het pad vasthouden liepen we naar de uitgang. Norm leidde ons via een andere weg terug naar Waitomo. Al vertellend over de omgeving. Al met al waren we bijna 4 uur later pas weer bij ons vertrekpunt. 60 nz dollar pp was het zeker waard!
We wilden niet in Waitomo blijven, de camping daar vonden we niks. We hadden op de kaart eentje gezien zo’n 60 km verderop bij Mokau. In Te Kuiti nog een paar boodschappen ingeslagen. De weg langs de kust naar Mokau was prachtig bergachtig.
Net voor 8 uur kwamen we aan.We stonden met de camper echt aan zee. Indrukwekkend geluid van de golven. Hans heeft prachtige zonsondergangs foto’s gemaakt.

Dag 20, 13 november.

Mount Taranaki lag gedeeltelijk in de mist toen we hem voor het eerst zagen. Bij New Plymouth liet hij zich zien. Prachtig! Een best redelijke stad trouwens. Toen we verder reden
Werd het helaas weer bewolkt zodat Taranaki niet meer zichtbaar was. Gelukkig nog een paar foto’s vanuit New Plymouth van de berg.
Rond 3 uur kwamen we aan bij onze volgende camping in Opunake. Weer direct aan zee.
Hans heeft weer genoten van wat hij allemaal tegen kwam op het strand Echt in zijn element.

Dag 21m 14 november.

We waren al om 7 uur wakker en het was zonnig! Hans meteen naar het hoogste punt gegaan in de omgeving om nog een paar foto’s te schieten van de berg. Gelukt!
Om half 10 reden we. We moesten een behoorlijke afstand afleggen. We hadden een camping uitgezocht in Carterton, zo’n 100 km boven Wellington.. Via Hawera, Waganui, Palmerston North, Masterton.
Wanganui was onze eerste stop. Een ontzettend plezierig stadje. Leuke winkels waar we heel goedkoop leuke kleding kochten en koffie hebben gedronken. Wanganui heeft ook een Pak n Save, een megagrote super, de goedkoopste. Nog even wat voorraad ingeslagen en om rond half 5 kwamen we aan is Carterton. Er is hier een fabriekje met een winkel erbij waar ze van Paua schelpen mooie dingen maken. Daar nog wat leuke souvenirs ingeslagen.
De camping is voordelig en compleet. Zowaar ook wifi internet zodat ik nog even het laatste verslagje erop kan zetten.
Morgen om kwart over 2 gaan we over naar het zuider eiland. Op tijd op, want we willen nog naar het te Papa museum.