Dag 23, 24 en 25

Dag 23 woensdag vervolg:
Na het updaten van de site in een internetcafé bij een chinees in, kregen we toch wel trek. We besloten er te gaan eten. Er was een buffet en we hebben heerlijk gegeten. Toen we terug liepen naar de camper zagen we dat het inmiddels droog was geworden. De kustweg naar het zuiden was afwisselend, dan weer bergen, dan weer vlak. We stopten nog even in een plaatsje waar een arts en craftshop was met local art van de Maori’s en we vonden het jammer dat we niet veel geld te besteden hadden en meer aan gewicht mochten meenemen terug naar Nederland. In het kleine winkeltje een paar boodschappen gedaan.
Rond half zagen we een campingbordje die verwees naar de Okarito Lagoon. Hans had er iets over gelezen en we pikten bij de afslag een Amerikaan op met een mega zware rugzak. Hij wilde naar het youth hostel en kwam voor de vogels. Het was nog 13 km naar Okarito en hij was erg blij met de lift.
Wat een FANTASTISCHE plek! Heel simpel, maar alles wat een kampeerder nodig heeft. Douchegelegenheid, toiletten een plek waar je evt droog kunt zitten. Alleen geen tel. Bereik en geen stroom. Een enveloppe moest je meenemen bij de ingang en het stageld erin stoppen ( maar 7.50ND pp) Het plaatsje was in vroegere jaren een bloeiend goudzoekers dorpje met 300 inwoners en een heleboel kroegen. Nu staan er een klein aantal huizen en 30 inwoners.
Ik las in de “lonely planet” dat een van de inwoners Keri Hulme is van het boek “the bonepeople”. Ik heb het boek gelezen in de Nederlandse versie “Kerewin”. Een geweldig mooi boek en ik kan me voorstellen dat de plek voor haar zeer inspirerend moet zijn. Uitzicht op de zee, de lagune, stilte, vogels. Echt EEN met de natuur. S’avonds toen het helder werd bleken we een geweldig uitzicht op de besneeuwde bergtoppen te hebben op vermoedelijk de Mount Archiac.

Dag 24 donderdag.
Rond 10 uur na een lekkere douche vertrokken verder naar het zuiden. ’S Nachts had het wat geregend en het begon helemaal op te klaren.
Franz Josef Glacier werd onze stop. De gletcher was te zien, maar verder lagen de bergen in nevelen gehuld. We liepen wat rond in de toeristische winkeltjes, bedrijfjes die rondvluchten ,of tochten organiseren en we werden in een van deze zaken aangesproken door een man die van oorsprong Nederlander is, hier is geboren, op zijn 10de met zijn ouders terug naar Nederland en tot 3 jaar geleden gewoond in Haren, waar hij een jachthaventje had aan de Meerweg. Hij is met zijn engelse vrouw en 2 kleine kindertjes terug gegaan en runt een motel en een bedrijfje dat QUAD tochten organiseert. Het was wel heel verleidelijk dit te gaan doen.
Zie je het al voor je? Hans en ik op een stoere quad, ik achterop! We konden mee met de tocht van half 1. We moesten een klein stukje lopen naar het beginpunt waar Holly al stond te wachten. Een Chinees meisje geboren en getogen in Zweden en getrouwd met een Kiwi. Een heel spontaan leuk meisje en ze wist ons onderweg veel interessants te melden.
We kregen helmen en beschermingsbrillen, en een regenpak en evt. laarzen. Er gingen nog 2 engelse meisjes mee die elk een quad bestuurden. Hans en ik dus samen op een quad.
Ik vond het best wel eng, vooral in het begin. Hans was net een stoer jongetje die er lol in had extra bochtjes te nemen, extra heuveltjes en daar was ik aan overgeleverd! (volgens Holly veranderen ALLE mannen hoe oud of jong ook in kleine jongetjes zodra ze zo'n stoere Quad besturen) De uitgezette route leidde eerst door een grasland, daarna een modderpad, een rivierbedding, eerst een gedeelte over de droge stenen, daarna door de rivier zelf. Al snel zagen we eruit als moddermannetjes.
Vervolgens ging het via een prachtig rainforest bospad, waarna we weer via de rivier, het modderpad terug gingen. Halverwege kregen we wat te drinken en we hadden af en toe een stop omdat Holly ons met onze camera’s op mooie plekjes op de foto zette. B.v. met als achtergrond de gletcher, als we door het modderpad of de rivier aan kwamen rijden.
Het was dikke pret! Een keer werd ik bijna gelanceerd door een hobbel in het pad en het was maar goed dat ik me vast kon houden aan de steunen. Ik voelde me soms net alsof ik op een kermis stier zat ..haha. Ik kon me wel steeds beter ontspannen gelukkig en Hans durfde steeds meer capriolen uit te halen waardoor we de modderspetters in het gezicht kregen (de volgende dag zat het nog in mijn nek) en een complete douche. We boften enorm met het weer. De gletcher was goed zichtbaar en het was zonnig en we genoten tijdens de tocht van de omgeving.
We zijn verder gereden via Fox Glacier naar Haast, waarbij we door hoge bergen reden en mooie uitzichtspunten hadden zoals bij het Knights Point. 14 km ten zuiden van Haast vonden we een camping dichtbij de zee.

Dag 24 Vrijdag:
Rond 10 vertrokken voor de weg door de Haastpass, langs de 2 meren, Ortega goudmijngebied naar Queenstown.
Onderweg een paar stops gemaakt. Eentje bij een hele mooie waterval, eentje bij de Blue Pools en dat was adembenemend mooi! We kwamen er via een wandeling door het bos van een half uurtje, daarna moesten we een swingbridge nemen naar de overkant en vandaaruit een pad naar de bluepools. De naam zegt het al, we kwamen bij hele mooie poelen midden tussen de bergen en grenzend aan de rivier. ZO BLAUW heb ik water nog nooit gezien. Kleuren van diep blauw, aqua, emerald groen. We zijn de droge rivierbedding opgelopen en hebben stenen gezocht. Nee, geen Jade, daar moet je echt oog voor hebben.
We kwamen langs 2 hele mooie grote meren. Het eerste was heel woest en heet Lake Wanaka. Een straffe wind stond er en behoorlijke golfjes. Het 2e meer was ZOOOO mooi! Een diepblauwe kleur, en al naar gelang de diepte veranderde de kleur. Hawea heet dit meer en in het zuiden ligt een leuk plaatsje Hawea. We hebben daar onze boodschappen gedaan en een terrasje genomen in de zon. Via Ortega nog een goudmijnmuseum bezocht maar we waren te laat voor een rondleiding. We kwamen via een hele mooie pas naar Queenstown. We staan op een bomvolle camping.
We gaan morgenvroeg het stadje bekijken. De camping ligt in de stad. Daarna richting Doubtfull sound. Dat is iets minder toeristisch dan de Millford en volgens zeggen minstens zo mooi!