Dag 26, 27, 28, 29

Dag 26 zaterdag:
We zijn om half 9 de camping afgereden omdat Hans het goede idee had vroeg een parkeerplek te zoeken in Queenstown. Je moet voor 10 uur voor de camping af zijn, dus de camper laten staan terwijl we de stad in willen is geen optie. Heet water meegenomen en op een rustig plekje bij het centrum een ontbijtje gemaakt.
Om 10 uur gingen de meeste winkels pas open, maar we ontdekten wel dat er een markt was met leuke kraampjes en het internetcafé was ook al open, zodat tot vandaag het verhaal al weer on line staat. Nog even koffie gedronken op een terrasje en op weg naar Te Anau, een goed uitgangspunt voor de Doubtfull Sound. We reden eigenlijk vanuit Queenstown verkeerd, naar Arrowtown, maar kwamen daardoor wel middenin een kudde schapen terecht en dat was heel vermakelijk. Schapenfarms heb je erg veel in Nieuw Zeeland en verder zie je hier herten- en alpacafarms. Trouwens als je hier koeien ziet zijn het er meestal erg veel op een heel klein stukje weiland. Het is pas lonend voor een kleine boer om minstens 100 a 120 koeien te hebben, vandaar.
De weg naar het westen was niet zo spectaculair, maar leverde wel mooie vergezichten op; bergen in alle schakeringen grijs, met brem begroeide heuvels, een lust voor het oog zoveel goudgeel, lupinen in geel of in roze en paars, in bloei staande yuca’s, wilde rozen.
Het waaide trouwens ontzettend hard. We kwamen rond 3 uur aan in Te Anau, een toeristisch plaatsje waar we even hebben rond geneusd, en de trip geboekt voor maandag voor een cruise van 4 uren op een catamaran door het Lake Manapouri en een deel Doubtfullsound. Dat was nog betaalbaar. Een cruise van een of twee dagen kost pp zo 210-350 euro omgerekend en dat was toch wel heel veel geld. We vonden een plekje op een camping in het stadje. Morgen richting Manapouri, maar eerst kijken naar de rugbywedstrijd van de Allblacks. Hans is een echte fan geworden en heeft zelfs al een Allblacks shirt!

Dag 27: zondag. Hans stond al op tijd op om naar de Allblacks te kunnen kijken. Ze wonnen met 23-19 van Engeland. De Haka voorafgaande aan de wedstrijd is heel indrukwekkend.
Om half 12 was de wedstrijd afgelopen en inmiddels regende het zoals voorspeld. Gelukkig hebben we de cruise morgen en niet nu. In een half uurtje waren we in Manapouri waar we hebben getankt en een paar boodschappen gehaald in het plaatselijke mini winkeltje/postkantoortje/cafe. Daar even koffie gedronken en op naar de camping. Een knus aandoende plek dichtbij het meer en gelukkig een soort kantine waar we met wat extra comfort kunnen zitten lezen.
Rond 3 uur klaarde het op en ging Hans aan de wandel. Ik heb mijn stoel buiten in het zonnetje gezet en heb heerlijk zitten lezen. Trouwens ooit eraan gedacht dat de zon hier niet via het zuiden maar via het noorden naar het westen draait? Hier viel het ons eigenlijk pas goed op. Vreemde gewaarwording.

Dag 28: maandag
De dag van de cruise! We werden wakker met regen en daar baalden we van. Maar we hadden ook al geleerd dat hier alles zeer plaatselijk is en het aan de andere kant van een berg stralend mooi weer kan zijn. We hielden dus de moed er goed in. Om 9 uur was het vertrek. We verzamelden in de haven in het Fjordland kantoortje. Fjordland is een relatief kleine maatschappij met een kleinere boot en is voordeliger. Niet alleen dat, maar ook is er van bekend dat deze maatschappij veel meer de tijd neemt voor mooie uitzichten, dieren die te zien zijn enz. Nou dat hebben we kunnen ervaren! De jongen die de boot en bus bestuurde was een erg goede gids en wist erg veel van de omgeving. Of het nou over de vegetatie is of over de te vinden mineralen, de geschiedenis van het gebied zowel de Maori als Europese invloeden, echt alles. Het eerste stuk vaarden we over het Manpouri lake en aan het end kwamen we bij een grote electriciteitscentrale. We stapten over in de bus en we gingen via een tunnel diep de aarde in en stapten aan het einde uit. We werden rondgeleid in het ondergrondse gedeelte van de centrale. Jaap erg boeiend voor jou als oud electriciteitscentrale man! We hebben een paar foto’s maar ook documentatie voor je meegenomen.
Voor ons was het iets minder boeiend, maar wel leuk om een indruk te krijgen. Met de bus gingen we vervolgens een stuk over land naar de sound. De aanleg van de weg heeft erg veel geld gekost, omdat er bijna geen wegwerkers voor te vinden waren die in de voortdurende plaag van sandflies wilden werken en/of in de vele regen (8000 mm per jaar). Om ze aan het werk te houden verdienden ze 30 jaar geleden al 40 ND per uur. ( 24 euro) en voor die tijd is dat erg veel. Het is een gravelroad, en hij gaat erg steil, lange stukken van 20%!
Het regenwoud is erg bijzonder. Veel bemoste bomen, mossen en volgens de gids zijn 39 van de 40 NieuwZeelandse varens ( behalve de silverfern, die op het Noorder Eiland groeit) daar te vinden. Wij hebben er weinig vogels gezien, maar er zouden ook Kea’s zijn.
Aan het einde van de weg lag de jachthaven en daar stapten we over op een andere ( gloednieuwe) boot. Voorop en achterop plaats genoeg voor iedereen om te genieten en foto’s en video’s te maken. Het weer was prachtig geworden en dat is ook te zien aan de foto’s. We vaarden door de sound ( fjordengebied) en dat was adembenemend mooi! Watervallen, vers gevallen sneeuw op de bergtoppen. Ondertussen was er tijd om kennis te maken met de andere passagiers ( 12 in totaal) en het was een gemêleerd gezelschap uit Nederland, Duitsland, Israel, Denemarken en Nieuw Zeeland. Koffie en thee stond er klaar en dat was maar goed ook, want ik had er niet aan gedacht iets eetbaars mee te nemen. We hadden alleen een flesje water mee. Tot aan de zee ging de cruise en daarna keerden we. Overal waar iets te zien was werd gestopt of langzaam gevaren. We hadden het geluk dat we 2 jonge pinguins zagen die een hele tijd gewoon bleven zitten ( dat gebeurt bijna nooit anders), zeehonden op de rotsen, prachtige watervallen, prachtige regenwoud bloemen, bijzondere inhammen waar nooit zon kwam en altijd wind, bijzonder gevormde rots of door gletcherijs uitgesleten stukken berg. We waren erge bofferds met dit prachtige weer en als extra kadootje werden we terug bij Manapouri ( weer boot-bus-boot) getracteerd op een prachtige regenboog. Om 6 waren we terug.
Afscheid genomen van het gezelschap en een snelle hap in de camper voordat we naar het zuiden afreisden. We staan nu in Tuatapere op een stille camping. We moesten een nummer bellen en als dat niet opgenomen werd gewoon stroom gebruiken enz. Morgen zal er wel iemand komen die we kunnen betalen. Even later stonden we niet meer alleen. Een leuk jong engels stelletje kwam naast ons staan.
Leuk met haar zitten praten en naar bed.

Dag 29 Dinsdag.OP weg naar Invercargill. Een langgerekte plaats. Niet echt gezellig, maar ze hebben een internetcafe waar ik nu zit. Hans is naar Bluff. Zuiderlijker kun je bijna niet zitten. Ik geloof dat we nu 1800 km van huis zijn?!
Vandaag proberen we Dunedin te bereiken, maar we zien wel.Wie weet is er zoveel te zien en dan redden we het niet. Zou mooi zijn als we dolfijnen zien