Dag 9 ,10, 2 en 3 november,Waitangi en Dargaville

Dag 9 en 10, 2 t/m 3 november. Waitangi en Dargaville, Hamilton

Via de Ferry overgestoken naar Paihia en door naar Waitangi.
Waitangi is een belangrijke plaats in de historie van Nieuw Zeeland. Hier werd in 1840 het verdrag getekend door Engeland en de 46 chiefs of de Maori tribes. De handtekeningen van de rest van de ongeveer 500 Maori stamhoofden werden verzameld door missionarissen en andere gezagsdragers.
Het werd gepresenteerd als een verdrag waardoor de oorspronkelijke bevolking en de buitenlanders vreedzaam samen zouden kunnen leven, maar in werkelijkheid deden de Maori’s ongewild afstand van hun land. ( er moesten 2 versies worden getekend, en de engelse versie bevatte een andere inhoud dan die in Maorilanguage).

Waitangi ligt ontzettend mooi aan een baai. Goed onderhouden natuurpark, een indrukwekkende 35 meter lange oorlogskano, de “Ngatokimatwhaorua” waarvoor 80 roeiers nodig zijn om hem te varen, een schitterende Marae ( ontmoetingshuis) met veel houtsnijwerk.
De Maori vrouw waar we in Russel mee spraken vertelde dat de missionarissen aan de noordwestkust opdracht hadden gegeven alle houtsnijwerk te vernietigen, omdat zij dachten dat de Maori een andere God aanbaden. Ze begrepen niet dat het houtsnijwerk alleen het verhaal vertelden van de geschiedenis van het gebied.
Het weggehaalde houtsnijwerk is niet verbrand zoals opgedragen maar in het water van plassen en riviertjes gegooid.
In het bezoekerscentrum werd een cultuurshow gegeven, waarin een kleine groep dansers al zingend en dansend hun geschiedenis vertelden. ( af en toe onderbroken door een vertaling in het engels.)
We moesten buiten de zaal wachten en toen kwam een ronde Maoridanseres naar ons toe en vroeg welke man de rol op zich wilde nemen van Chief namens het publiek. Hans werd de chief en werd met alle egards begroet. Heel mooi om te zien.
Hij werd na een begroetingsdans onthaald met een hongi ( het drukken van het voorhoofd/neus tegen elkaar aan, betekent “sharing one breath”) van de chief van het gezelschap en de oudere Maoridanseres.
Er was een leuke interactie met het publiek. Ik werd naar voren gehaald met nog 2 vrouwen om mee te zingen en de POI te gebruiken.( balletje van riet aan een koord, waarmee in een bepaald ritme rond gedraaid moet worden) en Hans en een paar andere mannen moesten een HAKA meedansen. Erg grappig om te zien!
Na de show werden Hans en ik meegevraagd om samen op de foto te gaan met de prachtig geklede Maoridanseressen.
Het Waitangihouse en de Marae bekeken en een leuk gesprek gehad met een stel Australische mensen die ook mee hadden gedaan met de Poi en Haka.
Via Haruru falls ( waterval dichtbij Waitangi) en Kaikohe richting Dargaville. Iets ten zuiden van Kaikohe hebben we de prachtige marae teruggevonden waar we 3 jaar geleden een mooie ontmoeting met 2 oude Maori dames hadden. ( eentje was de weduwe van de man die het had gebouwd) Het zag er iets verwaarloosder uit. Jammer.
In Dargaville een paar boodschappen gehaald en door naar Te Koperu, waar we 3 jaar geleden 3 dagen te gast waren bij Anne, haar zoon Willy en haar neef Aperehama ( die toen onze creditcard leegplunderde en nu bezig is het terug te betalen via het ministerie van justitie nadat hij veroordeeld is )
Inmiddels bleken ze er niet meer te wonen. De jonge man die open deed raadde ons aan bij de buren navraag te doen. Anne woont nu in Auckland en haar zoon Willy is teruggegaan naar Australie waar zijn Nederlandse vrouw en hun zoon wonen. De oude buurvrouw heeft een poos met ons gepraat. Was op de hoogte van alles ( ook van de fraude van Aperehama) en vertelde ons waar we Anne’s dochter Fiona konden vinden. Helaas was er niemand thuis. We hadden graag het telefoonnummer van Anne gehad zodat we even met haar konden praten.

We hebben camping gezocht iets ten noorden van Dargaville. Bayleys beach.
Het strand was werkelijk spectaculair. Mega hoge duinen die bestaan uit versteende lagen. Een meter of 80 hoog. Hoge golven, weinig schelpen en stenen, fijn zand.

Vanmorgen na nog even op het strand om een uur of 10 rijden richting Hamilton, waar we een paar nachten blijven bij onze vrienden Greg en Barbara.
We namen de westelijke route weg 16 tot Auckland. Auckland waren we vlot voorbij. Het is een soort flessenhals en het kan als je pech hebt zorgen voor veel files.
Ten zuiden van Auckland kozen we voor de meest westelijke “gele”weg. Het gebied deed ons denken aan Schotland. Groene heuvels, boerenland, af en toe een bossig stuk en bijna GEEN verkeer. De weg leidde uiteindelijk naar Raglan waar we de vorige keer met Greg naartoe waren geweest. Ook naar hot pools, die ook nu op onze route lagen. We hebben er een paar heerlijke uren in het warme water doorgebracht en op de parkeerplaats een maaltijd gemaakt.
Met het buikje vol naar Hamilton. Barbara wachtte ons op op een parkeerplaats en leidde ons naar hun prachtige grote, smaakvolle huis met zwembad in een rustige buitenwijk.

Morgen een kanotocht door Hamilton. We slapen de komende nachten niet in de camper maar in een luxe logeerkamer.